ഒന്നിൽ പിഴച്ചാൽ

       കറുത്ത കൃഷ്ണമണികൾ തിളങ്ങുന്ന മിഴികൾ... നേർത്ത പുരികങ്ങൾ... അവ വിരൽ ചൂണ്ടുന്ന മർമസ്ഥാനത്ത് കാക്കപ്പുള്ളിപോലൊരു കറുത്ത പൊട്ട്... അതിനെ വഹിക്കുന്ന മുഖത്ത് പക്ഷെ ചമയങ്ങൾ അധികമില്ല. എങ്കിലും തിളക്കമുണ്ട്. വദന പ്രസന്നതയ്ക്ക് കാരണം ഈ നിമിഷത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളായിരിക്കാം. സദസിലേക്ക് കടന്നയുടെൻ അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്നെ തേടിയെത്തി. കണ്ട മാത്രയിൽ ഒരു നറു പുഞ്ചിരി എനിക്ക് വേണ്ടി കരുതിയിരുന്നു. ഈയൊരു അവസരത്തെ അത്രയും നേരം ആശങ്കയോടെ കണ്ടിരുന്ന എന്നിലേക്ക് ആശ്വാസത്തിന്റെ ചാറ്റൽ മഴ പെയ്തിറങ്ങി. അതിന്റെ കുളിര് എന്നിലാകെ പടർന്നു. ചൂട് ചായ അവളിൽ നിന്നും സ്വീകരിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ  സാഹചര്യവുമായി പെട്ടന്ന് സമരസപ്പെട്ടു. 

"ഞങ്ങൾക്ക് സംസാരിക്കാലോ ല്ലേ?"

"തീർച്ചയായും … മോളെ.. ആനന്ദിനെ മുകളിലേക്ക് കൂട്ടിക്കോളൂ". ഇതെന്താ ഇത്രപെട്ടന്ന് എന്ന ഭാവം അവളുടെ അച്ഛന്റെ മുഖത്ത് കാണാമായിരുന്നു. ആശ്ചര്യമോ അതോ വേവലാതിയോ.. അറിയില്ല.

നല്ല ആകാര വടിവുള്ള ശരീരം… ഇടതൂർന്ന കേശധാരി.. അതിനൊത്ത വസ്ത്രധാരണവും. ഫോട്ടോയിൽ കണ്ടത് പോലെയല്ല, കുറച്ചുകൂടി നന്നായിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ അവളുടെ വഴിയേ പടികൾ കയറി. എന്നെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു, പക്ഷെ അവൾ അകത്തേക്ക് പോയി. ബാൽക്കണിയിലെ ചാരുകസേരയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ അവളുടെ വരവിനായി കാത്തിരുന്നു.

"എന്തിനാ വെള്ളം?". ഒരു ജഗ്ഗ് വെള്ളവുമായി വരുന്ന അവളോട് ഞാൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.

" അതോ...മുമ്പൊരാൾക്ക് ഒരു അബദ്ധം പറ്റിയിരുന്നു. അതിനി ആവർത്തിക്കേണ്ടാന്ന് വിചാരിച്ചു. വേണമെങ്കിൽ എടുക്കാലോ".

"ഓഹ്.. നന്നായി.. എന്നെ വെള്ളം കുടിപ്പിക്കുമോ?".

അതിനവൾ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. പിന്നെ നിശ്ശബ്ദതയുടെ നീണ്ട തീരം, അവിടേക്ക് കാറ്റിന്റെ ശബ്ദം മാത്രം കടന്നു വന്നു. ഞാൻ ആലോചനയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. ആദ്യമായിട്ട്  ഒരു പെൺകുട്ടി എന്നെ അറിയാനായി വരുന്നു. അതും മുഖാമുഖം നിന്ന് സംസാരിക്കാനായി. ഇതിന് മുമ്പ് ഒരിക്കൽ പോലും ഇങ്ങനെ സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ട് ഞാനും അവളെക്കുറിച്ച് അറിയാൻ ആഗ്രഹിച്ചു. ഈ കടന്നു പോകുന്നത് അഭൂതപൂർവമായ നിമിഷങ്ങളാണ്, പക്ഷെ നിശബ്ദതയുടെ തീരത്ത് കുരുങ്ങിക്കിടക്കുന്നു.

"ആദ്യമായിട്ടായിരിക്കും, എനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നു. ഈ മൗനം അലങ്കാരമല്ല, ദോഷം ചെയ്യും. ചൊല്ലായിട്ട് കണ്ടാൽ മതി ട്ടോ.. ചിലർക്ക് പഴച്ചൊല്ലിലെ  ഉപമ പിടിക്കൂല"

"അ..ഹ്...കുഴപ്പമില്ല. ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു. പെട്ടന്ന് എന്ത് സംസാരിക്കും എന്നൊക്കെയൊരു സംശയം".

"പ്രേമിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കിൽ ഇതൊരു പ്രശ്നമാവില്ലല്ലോ. ശീലമായിരിക്കില്ലേ?".

"ഉണ്ട്… പക്ഷെ.. പരസ്പരം ഒന്നുമറിയാതെ നേർക്കുനേർ വന്ന അവസരമുണ്ടായിട്ടില്ല. അപ്പൊ പിന്നെ എന്തു ഗുണം".

"ഓഹ്.. എന്നാൽ പിന്നെ എല്ലാർക്കും അങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയാണ്. അല്ല നിങ്ങൾ തയ്യാറെടുപ്പ് ഒന്നും നടത്തിയില്ലേ? ജീവിതത്തിലെ പ്രധാന ചുവടുവെപ്പ് അല്ലെ? ചോദ്യങ്ങൾ, എന്തൊക്കെ അറിയണം, എന്നൊക്കെ അടങ്ങിയ പ്രാഥമിക അന്വേഷണങ്ങളൊക്കെ വേണ്ടേ..എഹ്?"

"ഏയ്.. അങ്ങനെയൊരു രീതിയിലേക്കൊന്നും ഞാൻ ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല.  അത്തരത്തിൽ യാന്ത്രികമായ ഒരു സ്ഥിതി ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. ഇതൊക്കെ സ്വാഭാവികമായി നടക്കേണ്ടതല്ലേ?. അതങ്ങനെ തന്നെ ആവട്ടെ എന്നു കരുതി".

"ഹം…അതേ.. സാധാരണ ഒന്നുരണ്ട് തവണയൊക്കെ ആകുമ്പോൾ ഒക്കെ ശരിയാവും. എനിക്കിതുവരെ ഒരാളും ഒരു ശുഭ സൂചന പോലും നൽകിയിട്ടില്ല. പലരും അഭിമുഖത്തിന് വന്നപോലെയാവും. ചിലർ സ്വന്തം പുകഴ്ത്തി പറയും, ജോലി..കുടുംബം… ശീലം. ആകെ ഒരു വല്ലാത്ത അവസ്ഥയാണ് ഈ പരിപാടി. പക്ഷെ നമ്മുക്ക് വേറെ വഴിയില്ലല്ലോ. ഒന്നിൽ പിഴച്ചാൽ മൂന്നിൽ എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് പോലെ ഏതെങ്കിലും ഒന്നിലങ്ങ് റെഡി ആവും."

"ഒന്നിൽ പിഴച്ചാൽ അല്ലെ, പക്ഷെ ഈ കാര്യത്തിൽ മിക്കവാറും പേർക്ക് ഒന്നിൽ  പിഴക്കുമായിരിക്കും ല്ലെ? പിന്നെ... എന്നിൽ ശുഭ സൂചന വല്ലതും കാണാനുണ്ടോ?"

"ആയിരിക്കും.. ആദ്യം തന്നെ ശരിയാവുന്നത് ചുരുക്കമാണ്. ആയാൽ നല്ലത്.  !!". എന്റെ രണ്ടാമത്തെ ചോദ്യം കേട്ടിട്ട് അവൾ ചിരിച്ചു.

"എന്നാൽ ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഒന്നും തോന്നരുത്. ഇതൊരു അനിവാര്യമായ ചോദ്യമാണെന്നു തോന്നുന്നു".

"ചോദിച്ചോളൂ, എനിക്ക് പറ്റുന്നതാണെങ്കിൽ  പറയാലോ".

"ഇത് എന്റെയൊരു സംശയം കൂടിയാണ് ട്ടോ. നമ്മൾ സംസാരിച്ച് കൊണ്ടിരുന്ന അതേ കാര്യം തന്നെ ആണ്. ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടോളൂ.. ഈ….ഹ്.. ഓപ്ഷൻ ഇല്ലാതെ ഉത്തരം എഴുതണമെങ്കിൽ ചോദ്യത്തെക്കുറിച്ചും ഉത്തരത്തെക്കുറിച്ചും നന്നായി അറിയേണ്ടതില്ലേ. അത് ഈ അവസരങ്ങളിൽ എങ്ങനെ ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്നു?"

"ഓഹ്.. വല്ലാത്തൊരു ചോദ്യമാണല്ലോ. എന്നാലും അതെനിക്കിഷ്ടമായി. നേരിട്ട് ചോദിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളത് ഇങ്ങനെ തന്നെ ചോദിക്കണം കേട്ടോ.  അല്ല എല്ലാം ഇങ്ങനെയാണോ നിങ്ങള് പറയാറുള്ളത്, അതോ?".

"ഏയ്.. ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കേണ്ട വിധത്തിലാകുമ്പോഴേ അതിന്റെ ഒരു… ഒരു.. അർത്ഥം പൂർണമായും ഉത്തരം നൽകേണ്ട ആളിലേക്ക് എത്തുകയുള്ളൂ. അങ്ങനെയാവുമ്പോൾ മാത്രമേ ഉത്തരം പറയേണ്ട ആളിൽ നിന്നും അതിന്റെ പൂർണ ബോധ്യത്തോടെയുള്ള ഉത്തരം വളരെ ഭംഗിയോടെ ചോദ്യകർത്താവിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തുകയുള്ളൂ. അതല്ലേ അതിന്റെ ശരി. എന്തു തോന്നുന്നു".

"ഓഹ്.. ഗുഡ് തിയറി!! നിങ്ങളൊരു ബുദ്ധി ജീവി സ്റ്റൈലിൽ ആണല്ലോ പറയുന്നത്.. അതെന്താ.?"

"ഏയ്.. ഞാൻ അങ്ങനെയല്ല ട്ടോ. അതൊരു തെറ്റായ ധാരണ മാത്രമാണ്. എന്നെക്കുറിച്ച്‌ പലർക്കും ഇത്തരത്തിലൊരു ചിന്താഗതിയുണ്ട്. ചെലപ്പോ ഓരോന്ന് പറയുമ്പോൾ ഇങ്ങനെ ആയിപ്പോകുന്നതാണ്. അല്ലാതെ ഞാനൊരു ബുദ്ധിജീവി  ആയിട്ടൊന്നുമല്ല. എല്ലാത്തിനെയും ആസ്വദിക്കാൻ സാധിക്കുന്നവൻ തന്നെയാണ് ഞാൻ. ചിന്തിച്ചു താടിയും തടവി ഇരിക്കുന്ന ടിപ്പിക്കൽ ബുദ്ധിജീവിയെ എന്നിലേക്ക് ആവാഹിക്കുന്നവരോട് എനിക്ക് ദേഷ്യമാണ്. അങ്ങനെ അല്ലെങ്കിൽ കൂടിയും എന്നെ അങ്ങനെയാണ് വിലയിരുത്തുന്നത്. പക്ഷെ എന്റെ താൽപര്യങ്ങൾ സ്പോർട്സിൽ ആണ്, അവിടെയാണ് ഞാൻ ഒരുപാട് ആസ്വദിക്കുന്നത്. സാധാരണ ഇപ്പറയുന്ന ബുജികൾ ഒന്നും അങ്ങനെ അല്ലല്ലോ. എന്നിട്ടും..."

"അയ്യോ… നിങ്ങളൊരു ബുദ്ധിജീവി ആണെന്നല്ലല്ലോ ഉദ്ദേശിച്ചത്. പ്രയോഗങ്ങളുടെ ശൈലി കണ്ടിട്ട്  പറഞ്ഞെന്നല്ലേ ഉള്ളൂ. അങ്ങനെ അല്ലാത്തത് നല്ലത്, സമാധാനം ഉണ്ട്. എന്നാലും നിങ്ങളുടെ കണ്ണടയും കട്ടിയുള്ള പുരികവും അതിന്റെ കൂടെ ഇത്തരം തത്വങ്ങളും കേട്ടാൽ ആരായാലും ഈ പേര് ചാർത്തിത്തരും. പക്ഷെ നിങ്ങൾ അങ്ങനെ അല്ലെന്നു എനിക്ക് അറിയാം. ഞാൻ കുറെയൊക്കെ അന്വേഷിച്ച് ഏകദേശ രൂപം ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്...ധാരാളം."

" ഹം..  പുരികമൊക്കെ പാരമ്പര്യമല്ലേ.. എനിക്ക് എന്തു ചെയ്യാൻ പറ്റും. പക്ഷെ നിങ്ങൾ ഒരൽപ്പം മുന്നോട്ട് പോയിരിക്കുന്നു, എന്നെപ്പറ്റി അന്വേഷങ്ങളൊക്കെ നടത്തിയിട്ടുണ്ടല്ലേ. അതേതായാലും നന്നായി, എന്നാൽ ഞാൻ അതിന് മുതിർന്നിട്ടില്ല, കഴിഞ്ഞ ദിവസം മാത്രമാണ് പേര് പോലും അറിഞ്ഞത്. ഇവിടെ ഒരു തീരുമാനം ആയിട്ട് ആകാമെന്ന് കരുതി. അല്ല അഞ്ജലി ഞാൻ ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയൊന്നും നൽകിയില്ല".

"ഹം... ഓപ്ഷൻ ഉണ്ടാവുമ്പോൾ അനുയോജ്യമായത് തിരഞ്ഞെടുക്കുക എളുപ്പമാണ്. എന്നാലും തമ്മിലൊരു ധാരണയൊക്കെ വേണ്ടെ. അപ്പോഴല്ലേ ശരിയാവുക".

"വേണം.. അതിനാണല്ലോ ഈ കലാപരിപാടി കാലങ്ങളായി അനുവർത്തിച്ചു വരുന്നത്. അപ്പോൾ മൂന്നാല് ഓപ്ഷനുകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ അനുയോജ്യമായ ഒന്ന് സ്വീകരിക്കണം. അഞ്ജലിക്ക് ഞാൻ എത്രാമത്തെയാണ്, സി ,ഡി?".

"അയ്യോ.. അങ്ങനെയല്ല. ഇത് ചോദ്യപ്പേപ്പറിലെ ഓപ്ഷനുകൾ പോലെ അല്ലല്ലോ. ഇതൊക്കെ ഓരോ സമയത്തു വരുന്ന ഓപ്ഷൻ ആണല്ലോ. വരുന്ന ആളുടെ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ കണ്ടിട്ട് അത് ചേരുമെങ്കിൽ അതങ്ങ് എടുക്കണം. അല്ലാതെ നാലുപേരെ കണ്ടിട്ട് നല്ലത് എടുക്കുന്ന പരിപാടി ഇവിടെ ചേരുന്നതല്ലെന്നാണ് എന്റെയൊരു അഭിപ്രായം. മാത്രമല്ല കല്യാണം കഴിക്കുന്ന രണ്ടുപേരും വിചാരിച്ചാൽ ഏത് ടൈപ്പ് ആണെങ്കിലും ഒന്നിച്ചു സുഖമായി കഴിയാം. പരസ്പരം മനസിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കണമെന്ന് മാത്രം. അതുകൊണ്ട് തീരുമാനങ്ങൾ സമയത്തിന് എടുക്കാൻ കഴിയുന്നതിന് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്, സമായനുസൃതമായ തീരുമാനങ്ങളാണ് ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും നിർണായകം".

"അപ്പൊ മുന്നേ കണ്ടതൊന്നും അഞ്ജലിക്ക് ചേരുന്നതല്ലെന്നു സാരം".

"അതേ.. ഇപ്പൊ നിങ്ങളിൽ ഞാൻ ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു".

"പിന്നീട് ഒരവസരത്തിൽ മറ്റൊരാളെ കണ്ടിട്ട് മുന്നേ തിരഞ്ഞെടുത്ത ഉത്തരം മാറിപ്പോയി എന്നോ മറ്റോ തോന്നിയാൽ അതൊരു നല്ല കാര്യമല്ലല്ലോ".

"അവിടെയാണ് യഥാർത്ഥ കാര്യം കിടക്കുന്നത്. നമ്മൾ ഒരിക്കൽ ഉറപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നീട് ഇതേ പോലൊരു സാഹചര്യം മറ്റൊരു വ്യക്തിയുമായി ഉണ്ടാകുന്നില്ലല്ലോ. ഇനി അഥവാ അങ്ങനെയൊന്ന് വന്നുപെട്ടാൽ  അതിലേക്ക് തുറക്കുന്ന  വഴികൾ നമ്മൾ തന്നെ അടയ്ക്കണം. അത്തരം സാഹചര്യങ്ങൾ ഉണ്ടാകാനുള്ള വകുപ്പ് പരസ്പരം ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുക്കുകയും ചെയ്യരുത്. അതാണ് ജീവിതത്തിന്റെ കെട്ടുറപ്പ്. ഒരു നല്ല ജീവിതം ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അങ്ങനെ ചെയ്തേ തീരൂ".

"വൈവാഹിത ജീവിതത്തെ പറ്റി അത്യാവശ്യം മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ടല്ലോ. നല്ലതാണ്, ഉപകാരപ്പെടുമല്ലോ. ജീവിതം നന്നാവാൻ തുറന്ന സംസാരങ്ങളും ഉത്തമ മാർഗമാണ്, പരസ്പര വിശ്വാസവും. വഞ്ചന അത് സഹിക്കാൻ പറ്റൂല".

" ആഹാ... പെട്ടന്ന് എവിടെ നിന്നാണ് വഞ്ചനയൊക്കെ കേറി വന്നത്...  തേപ്പ് കിട്ടിയിട്ടുണ്ടല്ലേ! പച്ചവെള്ളം കണ്ടാൽ പേടിക്കുന്ന പൂച്ചയെ എനിക്ക് മനസിലാകും..ഹഹഹ..."

"ഓഹ്..ഹഹ.. അഞ്ജലിക്ക് ജോലി ഇല്ലെങ്കിൽ കൗൺസിലർ ആയിട്ട് നോക്കാം ട്ടോ!".

"ഏയ്.. ജോലിയൊക്കെ ഉണ്ടല്ലോ. പക്ഷെ ഇതൊക്കെ നമ്മൾ ചുറ്റും നിന്ന് കണ്ടു പഠിക്കുന്നതല്ലേ. അനുഭവങ്ങളെന്നും ഗുരുക്കന്മാരാണെന്നാണല്ലോ!".

"ആഹ്.. ആദ്യം നമ്മൾ നമ്മളോട് തന്നെ ചോദിക്കണം , അതാണ് നല്ലത്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഒരു കാര്യം ….  എന്നെ ഇഷ്ടമായോ?".

"ആഹാ.. പെട്ടന്ന് ചോദിച്ചല്ലോ. എന്നെ നന്നായി ബോധിച്ചെന്നു തോന്നുന്നല്ലോ. നമുക്ക് ഇനിയും സമായമുണ്ടല്ലോ, ഒരു ചരിത്ര സഞ്ചാരം കൂടെ വേണ്ടേ?".

"തീർച്ചയായും. ചരിത്രം അനിവാര്യമാണ്. എങ്കിലും എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം നിങ്ങളുടെ വാക്കുകളിൽ  അടക്കിവെച്ചിരിക്കുന്ന അർത്ഥങ്ങൾ ശുഭസൂചനയാണ്".

"ഹം….. ഇതുവരെ ആരും രണ്ടാം ഘട്ടത്തിലേക്ക് കടന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു. സാധാരണ ആദ്യ ഘട്ടത്തിൽ തന്നെ എല്ലാവരും  നോക്കൗട്ട് ആകും, ഇല്ലെങ്കിൽ ആക്കും. അല്ലാതെ എനിക്ക് ഒന്നും തോന്നാറില്ല. അതുകൂടാതെ ബാഹ്യ സമ്മർദങ്ങളും നല്ലപോലെ ഉണ്ടാവും. പക്ഷെ ഞാൻ അതൊന്നും വിലവെക്കാറില്ല".

"ഓഹ്.. സോ അയാം ബെറ്റർ!! എന്നാൽ എനിക്ക്  ഒന്നാം റൗണ്ട് ശരിക്കും താൽപര്യമില്ലായിരുന്നു. നേരിട്ട് രണ്ടാം റൗണ്ട് ആയിരുന്നു ഇഷ്ടം. ഈ പരിപാടി നീട്ടി കൊണ്ടുപോകുന്നത് എന്തോ പോലെയാണ്"

"ഇതൊക്കെയൊരു ചടങ്ങല്ലേ, നമുക്ക് സംസാരിക്കാൻ നല്ല തുടക്കം കിട്ടിയില്ലേ. ഇനി അടുത്തത് വളരെ എളുപ്പമായിരിക്കും. നമ്പർ ഉണ്ടല്ലോ, വിളിക്കാം. പുറത്തൊക്കെ വച്ച് കാണാലോ എന്തായാലും. ഇതൊക്കെ  ശീലമുള്ള ആളല്ലേ..ഹ ഹ.."

"അ....അങ്ങനെ ശീലം ഒന്നുമില്ല. അന്ന് ചെറുതായിട്ട്.. ഇപ്പൊ ഒന്നുമില്ല ട്ടോ. നേരത്തെ പറഞ്ഞ പോലെ പച്ചവെള്ളം കണ്ടിട്ട് മാറി നിന്നത് തന്നെയാണ്. അതിപ്പോ ആറേഴു കൊല്ലമായി. അതിന്റെ പാഠങ്ങൾ ഉൾകൊള്ളുന്ന രേഖകൾ ഇന്നും എന്റെ കൈകളിലുണ്ട്".

"ഞാൻ തമാശ പറഞ്ഞതാണ്. എനിക്ക് മനസിലാകും…. ഇനി എന്തെങ്കിലും ഇപ്പൊ പറയേണ്ടതുണ്ടോ?".

"ഒരു കാര്യം കൂടെ ചോദിക്കട്ടെ .. എന്റെ മുടി കുറഞ്ഞതിനെ പറ്റി …."

""മതിയാക്ക് ആനന്ദേ..… താഴേക്ക് വാ… എത്ര നേരമായി"". അമ്മയുടെ കൂർത്ത ശബ്ദം കേട്ടിട്ട് ഞാൻ ഉറക്കമുണർന്നു. 

""കളിക്കാൻ പോകാൻ മാത്രം നേരത്തെ എണീക്കും, പ്രായം കുറച്ചായില്ലേ? കുറച്ച് ഉത്തരവാദിത്തം ഒക്കെ വേണം. ഇന്ന് പെണ്ണ് കാണാൻ പോകേണ്ടതാണെന്ന ബോധം ഉണ്ടോ നിനക്ക്"". ഇവ കൂടാതെ അമ്മ ചില സ്ഥിരം പല്ലവികൾ കൂടി ഉരുവിട്ടു കൊണ്ടേയിരുന്നു.

"ആഹ്.. വരുന്നു. എല്ലാം പോയി...ശ്ശേ.. വിളിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിൽ ഈ സ്വപ്നത്തിൽ തന്നെ ജീവിക്കാമായിരുന്നു. ഇതുപോലെ ഇനി കിട്ടുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും കഷണ്ടിയെപ്പറ്റി എന്തെങ്കിലും ഉത്തരം കിട്ടിയേനെ!. നഷ്ടം മാത്രം. ഇത്രേം നേരം എങ്ങനെയാണ് പോയതാണെന്ന് എനിക്കെ അറിയൂ. ഇനിയിപ്പോ അതെല്ലാം ഒന്നുകൂടി.ശ്ശേ..".

ഞാൻ വീണ്ടും സദസിൽ ഉപവിഷ്ടനായി. അവളുടെ അച്ഛൻ അല്പം വാചാലനാണ്, സർവീസിനെ കുറിച്ചും മറ്റുമാണ് ചർച്ച. ഞാനതിന് ഉത്സാഹം കാണിച്ചില്ല. ചായയുമായി അവളും കൂടെ അവളുടെ സഹോദരിയെന്നു തോന്നുന്ന ഒരു കുട്ടിയും ഞങ്ങളുടെ മുന്നിലേക്ക് കടന്നു വന്നു. അവൾ തലകുനിച്ചു തന്നെ മുന്നോട്ട് വന്നു, ചിരിച്ചത് സഹോദരിയായിരുന്നു. ചായ സ്വീകരിച്ചു, പക്ഷെ സ്വപ്നത്തിൽ പറഞ്ഞ ഡയലോഗ് എന്റെ തൊണ്ടയിൽ നിന്നും പുറത്തു വന്നില്ല. പക്ഷെ അവളുടെ അച്ഛൻ ആ അവസരം തുറന്നു തന്നു. ഞാൻ അവളെ പിന്തുടർന്നു, നേരെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക്.

"എനക്ക് മുടിയോട് കൊറേശ്ശ താല്പര്യമുണ്ട്, ഫോട്ടോല് കാണുമ്പോ ഇങ്ങക്ക് ഇത്തിരൂടി മുടി ഇണ്ടേനല്ലോ?".

സ്വന്തം തമസ്യ

ആനന്ദ് ശ്രീധരം

...................................................................................

വര:വിഷ്ണു  നാലുപുരയ്ക്കൽ

Nb: ബ്ലോഗ്സാപ് കൂട്ടായ്മയുടെ മൂന്നാം ബ്ലോഗ് ചലഞ്ച് പോസ്റ്റ്.

വായിച്ചതിൽ വളരെ സന്തോഷം. നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും നിർദേശങ്ങളും താഴെ കാണുന്ന കമെന്റ് ബോക്സിൽ നിക്ഷേപിക്കുക. പ്രത്യേക ശ്രദ്ധയ്ക്ക് നിങ്ങളുടെ പ്രോത്സാഹനം അവശ്യ സേവനമാണ്. വീണ്ടും വരിക.