ഭാഗം:- മിഥ്യാ ഭാവം

ദോസ്ത്,

              അതിപ്രസരണങ്ങളുടെ മായാവലയത്തിൽപ്പെട്ട് ചെറിയ തോതിൽ ജ്വലിച്ചു നിൽക്കുന്ന ചിലരൊക്കെ നമ്മുക്ക് ചുറ്റും ഉണ്ടാവും. അത്തരത്തിലുള്ളവരെ നമുക്ക് എളുപ്പത്തിൽ തിരിച്ചറിയാനും കഴിയും. എന്താണവരുടെ സാമാന്യമായ സ്വഭാവം?
ചുറ്റുമുള്ള അനുകൂല സാഹചര്യങ്ങളെ തനിക്കാവശ്യമായ തരത്തിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയും, അതിൽ നിന്നും സ്വന്തമായൊരു വ്യക്തിമുദ്ര കണക്കെ സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ് അവരിൽ പൊതുവയുള്ളത്. അത് അർദ്ധ യാഥാർത്ഥ്യമോ അല്ലെങ്കിൽ യാഥാർത്ഥ്യം കൊണ്ട് മറയ്ക്കപ്പെട്ട അപൂർണമായ ഒന്നോ ആകാം.  അവയുടെ പുറകിലുള്ളത് മറച്ചുവയ്ക്കപ്പെട്ട സത്യമാണ്. ഇല്ലാത്ത കഴിവിനെ ഉണ്ടെന്ന് ബോധിപ്പിക്കുക, മിഥ്യയായ ആ കഴിവ് കൊണ്ട് ചിലതെങ്കിലും ചെയ്‌തെന്ന് വരുത്തുക, ഇതൊക്കെ ഈ വിഭാഗത്തിന്റെ ജല്പനങ്ങളിൽ ചിലതാണ്.

ഇതിനോട് സമാനമായ മറ്റൊരു വിഭാഗം കൂടിയുണ്ട്. അല്പജ്ഞാനികളായ ജ്ഞാനത്തിലേക്ക് ദീർഘസഞ്ചാരം നടത്താൻ ആലസ്യമുള്ളവർ. അവരും ഇതേ മാർഗങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നു. തെറ്റില്ല, ഒരുപക്ഷേ അവരുടെ ലക്ഷ്യം മാർഗത്തെ സാധൂകരിക്കുമെങ്കിൽ, ലക്ഷ്യം നല്ലതാണെങ്കിൽ. എല്ലാഴ്പ്പോഴും അതങ്ങനെ വരണമെന്നില്ല. എങ്കിലും എല്ലാത്തിനും തീർപ്പു കൽപ്പിക്കുന്ന  കാലത്തിന് ഒരുപാട് മുന്നേ തന്നെ അതിന്റെ സത്യം ചുറ്റുമുള്ള ഓരോ കണികയും അറിഞ്ഞിരിക്കണം. എങ്കിലേ എല്ലാ ജീവിതങ്ങൾക്കും പൂർണതയോടെയുള്ള അവസാനം സാധ്യമാവുകയുള്ളൂ. 

ഓരോ കാലഘട്ടത്തിലും സഞ്ചരിക്കുന്ന പാതയുടെ വ്യത്യാസം കൊണ്ട് പ്രതീക്ഷകളെ അസ്ഥാനത്തെത്തിച്ച ഒരു ശീലമുണ്ട് എനിക്ക്. നൂറ് കണ്ണുകളിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ നൂറ് വ്യക്തികളായി തോന്നുന്ന സ്ഥിതി വിശേഷം.

സ്വഭാവത്തിലായാലും  ജീവിതചര്യയിലായാലും.

പണ്ടേ ഉറപ്പിച്ചു വെച്ച ലക്ഷ്യ വലയങ്ങളിലേക്ക് വില്ലു കുലക്കാൻ നേരത്ത് ഉന്നം പിഴക്കുന്ന ശീലം. പ്രതീക്ഷകളിലേക്ക് കൂരമ്പു കുത്തിയിറക്കുന്നു. ആദ്യം കാണുന്ന ലക്ഷ്യം പിന്നീട് സഞ്ചരിക്കുന്ന പാതയുടെ ഓരത്ത് പോലും ഉണ്ടാവില്ലെന്നതാണ് സത്യം. എങ്കിലും പോയിട്ടുള്ളതെല്ലാം മോശമല്ലാത്ത ജീവിത സഞ്ചാരങ്ങളെന്നു ചിലപ്പോഴൊക്കെ തോന്നാറുണ്ട്. വാക്കുകൾ കുറിച്ചിടാനുള്ള ഈ ശീലം തന്നത് നമ്മളുടെ സൗഹൃദത്തിന് ഹേതുവായത് ,എല്ലാം ഒരേ സംഭവമാണ്. അങ്ങനെ സംഭവിച്ചതിൽ എനിക്ക് സന്തോഷമുണ്ട്. പക്ഷെ അതിന്റെ മുൻപടിയായി സംഭവിച്ച  കാര്യങ്ങളെയെല്ലാം എനിക്ക് അംഗീകരിക്കാനോ ഓർക്കാനോ താൽപര്യമില്ല. എങ്കിലും അത്തരം സംഭവങ്ങളിൽ നിന്നും എനിക്ക് ലഭിച്ച ഉപോത്പന്നങ്ങളെ ഞാൻ പൂർണമായും സ്വീകരിക്കുന്നു. അന്നവയെല്ലാം ഉപോത്പന്നങ്ങളെപ്പോലെ തോന്നിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടാണ് അതായിരുന്നു യഥാർത്ഥ ഉത്പന്നങ്ങൾ എന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. അന്നത് സ്വീകരിക്കാൻ എനിക്ക് സാധിക്കാത്തതിനാൽ ഇന്നത് സ്വീകരിക്കുന്നു. ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത നൂറ്‌ സംഭവങ്ങൾ പ്രാവർത്തികമാക്കേണ്ട നൂറായിരം തിരിച്ചറിവുകളെ നൽകുന്നു. അതുകൊണ്ട് അവയെ മറക്കാതെ ഒരു പാഠപുസ്തകമായി കൂടെ കരുതണം, ജീവിതത്തിൽ എന്നും ഉപകരിക്കുന്ന അത്രയും യോഗ്യമായ മറ്റൊന്ന് നമുക്ക് ലഭിക്കാനിടയില്ല.

പഠനം പൂർത്തിയാക്കിയതിന്റെ നടപടിയെന്നോണം അതിന്റെ പ്രമാണം  നൽകുന്നതിന് മുമ്പ് ഗുരു തന്റെ ശിഷ്യനോട് ചോദിച്ചു.” നീ പഠനം പൂർത്തിയാക്കിയോ?”

അതെയെന്ന് ശിഷ്യൻ മറുപടി നൽകി.

“എങ്കിൽ നിനക്കുള്ള അവസാന ചോദ്യം. ഏതൊന്നിനെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞാലാണ് പിന്നെ യാതൊന്നിനെക്കുറിച്ചും അറിയേണ്ടാത്തത്?”

ഒരുപാട് ചിന്തിച്ചിട്ടും പഠിച്ച പാഠങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചിട്ടും ശിഷ്യൻ പരാജയപ്പെട്ടു. 

ഗുരു പറഞ്ഞു. “ ഇന്ന് നീ ഏറ്റവും ഉന്നതമായൊരു പാഠം മനസിലാക്കി, ഒരു സത്യം മനസിലാക്കി, പഠനം ഒരു കാലത്തും അവസാനിക്കുന്നില്ല, മനുഷ്യന് ചുറ്റുമുള്ളവയെ തിരിച്ചറിയാനാകുന്ന കാലമത്രയും അറിവ് നേടാനാകും. ഈ പറഞ്ഞത് ഒരു സത്യമാണ്, പരമമായ സത്യം. എല്ലാത്തിനും ഒരു സത്യമുണ്ട്. അതിനാൽ എന്റെ ചോദ്യത്തിനുത്തരവും ‘സത്യ’മാണ്. സത്യം മനസിലാക്കിയാൽ പിന്നെ അതിനപ്പുറം മറ്റൊന്നില്ല”. 

           ഇതു തന്നെയാണ് ഞാൻ നിനക്ക് വേണ്ടി കുറിക്കുന്നതും. സത്യം മാത്രമാണ് അവസാനം. അല്ലെങ്കിൽ സത്യത്തോടെ മാത്രമേ പൂർണമായ അവസാനം സാധ്യമാവുകയുള്ളൂ.

ആദ്യം തന്നെ പറഞ്ഞ മിഥ്യാ രൂപം അത് നിനക്ക് എന്നിൽ  കാണാനാകും എന്ന സത്യം നീ മനസിലാക്കണം. ഞാൻ സൃഷ്ടിച്ച മിഥ്യാ രൂപത്തിലാണ് ഇപ്പോഴും നിങ്ങളെന്നെ കാണുന്നത്. അതിനാൽ ഒരു കാരണവശാലും ഒരേ ധാരണയിൽ മുന്നോട്ട് പോകാൻ ശ്രമിക്കരുത്. നീ കണ്ടതിലൊന്നും പൂർണമായ ഞാനില്ല, യഥാർത്ഥ എന്നെയല്ല നിങ്ങൾ പലരും കണ്ടത് . ചിലർ യഥാർത്ഥ എന്നെ മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ടാവാം, എനിക്കറിയില്ല. എങ്കിലും ഞാൻ പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും വെച്ചു പിടിപ്പിച്ച ഒരു മനുഷ്യക്കോലം ആയിരുന്നു. നമുക്ക് കാണാം ഉടനെ തന്നെ, നമ്മുടെ പ്രിയ സുഹൃത്തിനൊപ്പം.

(ആതമാവിന്റെ സൃഷ്ടിയിലേക്കുള്ള വഴി

-സുഹൃത്തിനയച്ച കത്ത് )

        ആനന്ദ് ശ്രീധരം 

മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന മുഖം